پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

فاصله گرفتن از دشمنان دین و تبرّی از آن‌ها، یکی از آموزه‌های تأکید شده در دین مبین اسلام است که به خصوص در نزد شیعیان، ارزش و جایگاهی ویژه دارد. در مکتب تشیع، تبرِّی از دشمنان دین در کنار تولی با دوستان دین در کنار تولّی با دوستان خدا، از ارکان دین و از نشانه‌های ایمان واقعی به حساب می‌آید. همین خصوصیت باعث شده که شیعیان در هر زمان و هر موقعیتی، روحیه ظلم‌ستیزی و طاغوت‌گریزی داشته باشند. با این همه، متأسفانه عده‌ای از شیعیان با تفسیری خاص از تبرّی، نه تنها آن را به محدوده گفتار منحصر ساخته اند، بلکه آن را معادل دشنام و لعن و توهین به مقدسات اهل‌سنت قرار داده‌اند. جالب اینجاست که این عده حاضر نیستند از طاغوت‌های جهانی عصر کنونی، همچون صهیونیست بین الملل، حتی در گفتار نیز اعلام برائت کنند و این امر را رفتاری سیاسی و غیر دینی می‌دانند. گسترش این‌گونه نگاه‌ها به تبرّی باعث شده تا این واژه در فرهنگ عامه امروز با واژگانی همچون فحش، لعن، توهین و... برابری کند و شخص تبرّی کننده نیز فردی فحاش و گزافه‌گو شناخته شود. کتاب لعن‌های نامقدس: تبیین قوانین و محدودیت تبری، نوشته مهدی مسائلی در سال ۱۳۹۳ بوده و از طریق انتشارات آرما منتشر شده است. نویسنده در این کتاب ابتدا به تبیین معنای تبری پرداخته و ابعاد گوناگون قلبی، گفتاری و رفتاری آن را تشریح می‌کند؛ و پس از آن که تصوری صحیح از آموزه مهم تبری ارائه کرد، به بحث مهم قوانین و محدودیت‌های تبری می‌پردازد.

وحدتی که ما در پی آن هستیم وحدت در ذیل دین اسلام است نه در ذیل یک مذهب. برای تحقق این وحدت به جای حذف اختلافات، آن‌ها را به رسمیت می‌شناسیم. اندیشه خویش را حق می‌دانیم، ولی دیگر مسلمانان را مغرض و معاند و اهل‌باطل معرفی نمی‌کنیم.

ایران از شبه نظامیانی مانند واحد‌های بسیج مردمی یا همان حشدالشعبی در عراق پشتیبانی می‌کند در حالی که آمریکا حضور نظامی رسمی در آنجا دارد. ایران حداقل از قرن شانزدهم میلادی، هنگامی که امپراطوری پارسی توسط عثمانی‌ها از بغداد بیرون رانده شد، نسبت به عراق علاقه خاصی داشته است.